บางที....อาจจะเป็นรถไฟขบวนสุดท้ายของการเรียนรู้และท่องโลก
ผมและ Admin ตี้ หายไปจากโลกการทำงานเพื่อไปวิปัสสนาสิบกว่าวัน ต่อจากนั้นเราก็ไปเที่ยวเกาหลีกันอีกห้าวัน กลับมาไม่เท่าไหร่ ผมก็ไปอินเดียอีกหลายวัน
มีคนสงสัยว่าไม่ทำงานทำการหรือไง
พอโตมา มีแรง มีเงิน ไม่มีเวลา...
ยามแก่ชรา มีเวลา มีเงิน แต่ไม่มีแรง...
ตอนนี้เรา maximize "เงินในกระเป๋า" ได้มากพอสมควรแล้ว
น่าจะถึงเวลาที่เรา optimize "ความสุขที่เกิดขึ้นตลอดชีวิตที่เหลือได้แล้ว"
ด้วยวัยที่ขึ้นหลักสี่ นี่อาจจะเป็นรถไฟขบวนสุดท้ายที่เราจะเรียนรู้ทุกสิ่ง
เรียนรู้ศาสตร์ใหม่ๆเช่น การวิปัสสนา ซึ่งแต่เดิมเชื่อว่าไว้รอแก่ก่อน แต่ตอนนี้รู้แล้วว่ายิ่งแก่ทักษะการเรียนรู้ทุกศาสตร์จะถอยลง
เรียนรู้การไปท่องโลกแบบ Backpacks ไปเองไม่ง้อทัวร์ ทัั้งเกาหลีและอินเดียไปกันเอง แน่นอนแก่กว่านี้คงไม่ไหว
ถ้าแก่กว่านี้รูปที่ถ่ายออกมาเราทั้งคู่คงไม่่หล่อ เท่ อย่างในรูปนี้เป็นแน่ (ตอนนี้ก็เริ่มเหี่ยว พุงเริ่มออกแล้ว 555)
เห็นผมและแอดมินตี้ ทำแบบนี้ เพื่อนๆร่วมอาชีพเลยเอามั่ง "เจ๊กวง"เพื่อนสนิท ไปท่องยุโรบเองหลายสัปดาห์ เพิ่งกลับมาก็เข้าวิปัสสนาต่อทันทีสิบกว่าวัน
ตอนนี้ผมเริ่มเห็นว่าอาชีพอย่างเรานี่มันดีตรงนี้เอง หลายอาชีพทำไม่ได้นะเนี่ย
ปล. สำนวน maximize "เงินในกระเป๋า"กับ optimize "ความสุขที่เกิดขึ้น" ผมนำมาจากเพจนี้ครับ
ส่วน Handbill สวยๆทำมาจากแอพฯ InstaMag ครับ
Posted with Blogsy
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น